تروکار لاپاراسکوپی ابزاری حیاتی در جراحی‌های لاپاراسکوپی است و به جراحان این امکان را می‌دهد که با برش‌های کوچکتر، آسیب کمتری به بدن وارد کنند و زمان بهبودی سریع‌تری نسبت به جراحی‌های باز داشته باشند.
تروکارها برای ایجاد نقاط دسترسی در دیواره شکم، که به آن‌ها پورت‌ها گفته می‌شود، استفاده می‌شوند. این پورت‌ها امکان قرار دادن ابزارهای تخصصی مانند لاپاراسکوپ و سایر ابزارهای جراحی را در داخل حفره شکمی فراهم می‌آورند.
با استفاده از این ابزارها و بدون نیاز به برش‌های بزرگ، جراحی انجام می‌شود و به همین دلیل، لاپاراسکوپی به عنوان یک روش جراحی کم تهاجمی شناخته می‌شود. تروکارها در اندازه‌ها و طراحی‌های مختلف ساخته می‌شوند تا نیازهای جراحان را پاسخ دهند.
اجزای تروکار لاپاراسکوپی
تروکار لاپاراسکوپی معمولاً از چندین جزء اصلی تشکیل شده است:
- کانولا (Cannula): یک شفت فلزی یا پلاستیکی که برای ایجاد مسیر ورود ابزارها و همچنین برای مهر و موم کردن حفره شکمی و جلوگیری از نشت گاز استفاده می‌شود. کانولا به همراه یک دریچه طراحی شده که اجازه می‌دهد ابزارها وارد شوند بدون اینکه گاز دی‌اکسید کربن خارج شود.
- تیغه (Obturator): یک میله داخلی که به کمک آن، دیواره شکم سوراخ شده و سپس کانولا به جای خود قرار می‌گیرد. پس از قرارگیری کانولا، تیغه برداشته می‌شود تا ابزارهای جراحی وارد تروکار شوند.
دسته تروکار: بخش اصلی که جراح برای کنترل و ثبات در هنگام جاگذاری تروکار از آن استفاده می‌کند.
سایزهای مختلف تروکار
تروکارها در اندازه‌های متنوعی طراحی می‌شوند تا برای شرایط مختلف جراحی و نیازهای بیمار پاسخگو باشند. رایج‌ترین اندازه‌ها عبارتند از:
- ۳ میلی‌متر
- ۵ میلی‌متر (پرکاربردترین برای جراحی‌های عمومی لاپاراسکوپی)
- ۱۰ میلی‌متر
- ۱۲ میلی‌متر
- ۱۵ میلی‌متر
کاربرد تروکار لاپاراسکوپی
تروکارهای لاپاراسکوپی در انواع مختلف جراحی‌های کم تهاجمی به کار می‌روند، از جمله:
- کوله‌سیستکتومی
- آپاندکتومی
- ترمیم فتق
- لاپاراسکوپی تشخیصی
- جراحی‌های قفسه سینه
- جراحی‌های زنان
- جراحی‌های ارولوژی
مزایای تروکار لاپاراسکوپی
استفاده از تروکار لاپاراسکوپی مزایای زیادی دارد، از جمله:
- کاهش درد و کاهش جای زخم بعد از عمل
- بهبودی سریع‌تر و زمان بستری کوتاه‌تر در بیمارستان
- احتمال عفونت کمتر
- فراهم آوردن دید بهینه و کافی برای جراح در حین عمل
